Reakcja zwierzyny na strzał
Myśliwym znany jest fakt, że zwierzyna trafiona przez pocisk zwykła zaznaczać to w określony sposób. Dzięki temu, na podstawie odruchów i zachowania się zwierzyny po strzale, możemy ocenić, czy był on celny oraz w jakie miejsce ugodził. Kilka najbardziej typowych sposobów zaznaczania strzału przez zwierzynę przedstawiają rysunki 1 i 2.
Rys.1. Zaznaczenie strzału przez jelenia a-po strzale komorowym, b- po strzale na miękkie, c- po strzale na nerki.
Rys.2. Zaznaczenie strzału przez sarnę a- po strzale komorowym, b- po strzale na miękkie, c- po strzale na łopatkę lub przednie cewki, d-po strzale na miękkie.
Przed wyruszeniem na grubego zwierza dobrze jest zapoznać się z budową anatomiczną głównych gatunków zwierzyny grubej. Mając bowiem utrwalone w pamięci położenie najważniejszych narządów wewnętrznych i ukształtowanie kośćca jelenia , sarny lub dzika, łatwiej jest wybrać odpowiednie miejsce, gdzie należy umieścić pocisk. N rysunkach 3,4 i 5 przedstawione są sylwetki trzech najpospolitszych u nas gatunków zwierzyny grubej. Zaznaczono na nich te miejsca, które rażone przez pocisk wywołują różny odruch u danego osobnika.
Rys.3. Sylwetka jelenia z zaznaczeniem miejsc, gdzie możliwe jest trafienie pocisku. a- strzał w kręgosłup, b-strzał na wysoką komorę (płuca) c-strzał na niską komorę (serce), d-strzał na spóźnioną komorę (wątroba) e- strzał na puste, f- strzał na miękkie
Rys.4 Sylwetka sarny z zaznaczeniem miejsc, gdzie możliwe jest trafienie pocisku a- strzał w kręgosłup, b-strzał w szczękę lub żuchwę, c-strzał na wysoką komorę (płuca), d-strzał na niską komorę (serce), e-strzał na spóźnioną komorę (wątroba), f-strzał na
Rys.5.Sylwetka dzika z zaznaczeniem miejsc, gdzie możliwe jest trafienie pocisku, a- strzał w kręgosłup, b- strzał w gwizd, szczękę lub żuchwę, c- strzał na wysoką komorę (płuca), d- strzał na niską komorę (serce), e- strzał na spóźnioną komorę (wątroba),
