Rząd: Mięsożerne - Carnivra
Rodzina: Łasicowate - Mustelidae
Opis: Norka europejska pod względem budowy ciała zbliżona jest do tchórza, ale nieco mniejsza. Szyja jest prawie tak gruba jak głowa. Palce, szczególnie tylnych kończyn, są połączone dobrze rozwiniętą błoną pławną. Ogon mniej puszysty niż u tchórza, prawie tak długi jak połowa długości ciała. Ubarwienie z wierzchu jest ciemnobrunatne, spód ciała jaśniejszy. Na gardle lub piersiach biała plama o zmiennych rozmiarach i kształtach. Uszy są małe, zaokrąglone, białoobrzeżone. Górna warga jest zawsze biało obrzeżona. Ogon i kończyny ciemniejsze od reszty ciała.
Formuła zębowa: 3 1 3 1/3 1 3 2
Samica ma 4 pary sutek.
Zasięg geograficzny: norki europejskiej obejmował niegdyś Europę bez Anglii, Skandynawii, Włoch i Półwyspu Pirenejskiego. W Polsce gatunek ten prawdopodobnie jeszcze występuje. Ostatnie dane o występowaniu norki europejskiej w okolicach Elbląga pochodzą prawdopodobnie z 1926 r.
Biotop: Norka żyje w zarośniętych brzegach zbiorników wodnych zarówno stojących jak i płynących. W górach dochodzi do 1500 m n.p.m Podstawowy pokarm norki stanowią drobne ssaki, żaby, raki, ryby, owady wodne, w lecie okazyjnie także dzikie ptactwo wodne i domowe.
Rozród: Okres rozrodu norki zaczyna się w kwietniu-maju. Ciąża trwa 42-46 dni. Młode rodzą się w czerwcu-lipcu. Norka europejska rzuca jeden miot rocznie, liczący 2-7 młodych. Otwarcie oczu następuje po 30-35 dniach. Okres laktacji trwa około 10 tygodni. Młode uzyskują samodzielność po około 3 miesiącach, a dojrzałość płciową po 9 miesiącach.
Behawior: Norka znakomicie pływa i nurkuje, pod wodą przebywa około 1-2 minut. Wrogiem norki jest wydra, poza tym włóczące się psy i ptaki drapieżne. Niszę ekologiczną norki europejskiej zajmuje w większości krajów europejskich norka amerykańska - Mustela vison Schreber, 1777.
